quarta-feira, 18 de abril de 2012

POEMA-COBRA


a cobra
       enrola
             com o rabo
                           todo o veneno
                                      que inocula
                                como vento
                       seu bote
       no homem sem
  sorte
      como um coração
                que nunca vê fim
                              quando a cobra
                                           morde seu dedo
                               e o homem
                          morre
              do coração
        e o pulso
que pulsava
          agora é morte
                      morte matada
                                  de um veneno
                que entrou no sangue
         e a cabeça da cobra
                 mostra
                a língua
             bi       furcada
                como
               língua
            que    vê
             o duplo
         de si mesma.

18/04/2012 (00:50) A Lírica do Caos
(Gustavo Bastos)

Nenhum comentário:

Postar um comentário